Alweer een boek dat ik leende en las op aanraden van een van mijn besties 🙂 !

Dolly Alderton begon haar carrière als journaliste en schreef onder andere columns voor The Sunday Times. In 2018 bracht ze haar eerste boek uit, namelijk Everything I know about love. Het boek won de National Book Award for autobiography in 2018 en kwam meteen in de eerste week van publicatie in de top vijf te staan van de Sunday Times Bestseller.

Everything I know about love is een autobiografisch relaas over Aldertons’ liefdesleven vanaf haar adolescentie tot haar dertigste verjaardag. Ze heeft het onder andere over (vele) slechte dates, onzekerheid, liefdesverdriet, sterke vriendschappen, jaloezie,… Alderton schrijft niet alleen een eerlijke mémoires,  maar schept ook een relevant beeld van haar generatie. Zo kaart ze bijvoorbeeld de belachelijke schoonheidsidealen voor vrouwen aan, verwijst nostalgisch naar het ‘MSN- tijdperk’ en heeft ze over de online-dating-hypes. Doordat ik van dezelfde generatie ben als Alderton, kon ik mezelf herkennen in deze passages, maar ik kan me voorstellen dat dit zeker niet voor iedereen het geval zal zijn. 

“To be a desirable woman- the sky’s the limit. Have every surface of your body waxed. Have manicures every week. Wear heals every day. Look like a Victoria’s Secret Angel even though you work in an office.”

Aldertons’ schrijfstijl is fris, modern en onvermoeibaar enthousiast. Ik denk dat er maar weinig mensen de gave hebben om zaken op zo’n grappige, luchtige manier te beschrijven. Zelfs wanneer ze het over best zware of negatieve ervaringen heeft, slaagt ze erin om steeds verrassend uit de hoek te komen. Ze gaat geen enkel onderwerp uit de weg en bezit een goede portie aan zelfkritiek. Tijdens het lezen betrapte ik mezelf er meerdere keren op dat ik echt luidop moest lachen, gewoon omdat ze zo’n gevatte en humoristische schrijfstijl heeft. Ik kan het dan ook niet laten om hier tussenin een aantal quotes uit het boek te plaatsen. 

“My friends, quite rightly, thought I was insane to have become so quickly obsessed with someone I didn’t know. But they were also used to it – me finding a new love interest had always been like a greedy child opening a toy on Christmas Day. I ripped the packaging open, got frustrated trying to make it work, played with it obsessively until it broke, then chucked the broken pieces of plastic in the back of a cupboard on Boxing Day.”

Als ik dan toch een klein puntje van kritiek moet geven: de recepten en de mailconversaties vond ik geen meerwaarde voor het boek. Voor mij kwamen deze eerder over als opvulling en waren ze echt niet nodig. 

Intussen heeft Alderton beslist om zich te richten op het schrijven van fictie en is in oktober 2020 haar eerste roman Ghosts uitgekomen. Ik ben alvast heel benieuwd wat dit zal geven!