Een aantal maanden geleden las ik het boek Brutopia van Pascal Verbeken. Vol lof sprak ik hierover met een collega, omdat ik het zo interessant vond om meer te weten te komen over de geschiedenis van Brussel. Het boek is een bron van inspiratie en staat boordevol leuke wist-je-datjes. Ik gaf toen aan dat een van de belangrijke bronnen in het boek Arm Brussel bleek te zijn, waarop mijn collega prompt zei: “Oh, dat heb ik nog staan thuis. Ik zal het eens meebrengen voor je!” … En zo geschiedde.

Vol enthousiasme begon ik aan het boek, maar mijn tempo vertraagde al snel. Belangrijk om te weten is dat dit boek voor het eerst uitgegeven werd in 1992. En dat verklaart waarschijnlijk al voor een deel waarom ik het toch best lastig vond om te lezen; het taalgebruik geeft meteen te kennen dat het geen recent boek is. Bereid je alvast voor op ellenlange zinnen met complexe structuren. Op sommige momenten moest ik er mij dan ook even doorsleuren, maar inhoudelijk is het dat zeker waard. Je komt zo veel te weten over Brussel! Ik ben ervan overtuigd dat dit boek echt voor bijna iedereen een schatkist aan informatie bevat. Als je van Brussel houdt, zal dit boek je zeker kunnen bekoren! De liefde van de auteur voor onze hoofdstad van Europa spat er af en dat kan ik zelf als Brussel-liefhebber alleen maar toejuichen.

Het boek loodst je in zeven hoofdstukken door de belangrijkste fases van de Brusselse geschiedenis, vanaf het ontstaan van België. Vooral de laatste twee hoofdstukken waren echt mijn ding; hoofdstuk zes zoomt in op de Brusselse literatuur en hoofdstuk zeven gaat voor een deel over de altijd evoluerende architectuur van de stad. Zo zie je onder andere foto’s van de vergane glorie op de Kunstberg. In de jaren vijftig werden de mooie terrastuinen met watervalletjes daar namelijk vervangen door grauwe en grijze statische gebouwen (waar momenteel de KBR gevestigd is). Dat ik deze hoofdstukken het boeiendste vond, komt natuurlijk vooral doordat deze ook het dichts bij mijn interesses – nog steeds een kunstwetenschapper en archeoloog in hart en nieren 🙂  –  liggen.

Leuk om te zien is dat elk hoofdstuk drie titels heeft: eentje in het wondermooie Brusselse dialect, eentje in het Nederlands en eentje in het Frans. Voor hoofdstuk vijf is dit dan bijvoorbeeld: “Een schuun stad, een lilleke stad” – “Een mooie stad, een lelijke stad” – “Une belle ville, une ville moche”. Helaas verdwijnt het Brusselse dialect vandaag langzaam aan en zijn er nog maar weinigen die het echt beheersen. Je komt hierover ook heel wat te weten in het boek, wat ik echt zeer boeiend vond.

Conclusie: inhoudelijk zou ik dit boek aan iedereen aanraden die graag wat meer over Brussel te weten wil komen, maar bereid er je op voor dat het taalgebruik ietwat gedateerd is en het hierdoor niet zeer vlot leest. Zelf heb ik er best lang over gedaan om me er volledig doorheen te werken, maar ik heb er ook wel ontzettend veel van opgestoken!