Leen Dendievel is vooral bekend als actrice, onder andere in Thuis, maar wat minder mensen van haar weten, is dat ze ook Assistente in de Psychologie is. 

Persoonlijk wou ik dit boek graag lezen omdat het dieper ingaat op angst en paniekaanvallen. Ze gaat op zoek naar de oorzaken van paniekaanvallen en beschrijft wat er op dat moment in je lichaam gebeurt. Aangezien ik helaas zelf in het verleden wel al wat last gehad heb van paniekaanvallen, leek het mij dan ook interessant om hier meer over te weten te komen. 

Voor mij was dit boek letterlijk en figuurlijk op Asem komen. Ergens voelde het bij mij aan als een enorme geruststelling dat heel wat mensen kampen met hyperventilatie of paniekaanvallen. Uiteraard wens ik dit niemand toe en is het eigenlijk alleen maar te betreuren dat zoveel mensen er last van hebben. Toch dacht ik vooral vaak  “oef, ik ben dan toch niet compleet gek (YESS! ;)). Ik ben niet de enige die soms het gevoel heeft naar adem te moeten happen en letterlijk overal in je lichaam pijn te voelen.” Voor mij waren er dus heel wat passages die heel herkenbaar waren en ik vind het heel positief dat Leen Dendievel hierover openheid wil creëren. Nog steeds is het vandaag soms een taboe om te moeten toegeven dat je last hebt van stress en dit zich vaak niet enkel mentaal, maar ook fysiek kan uiten. 

In deze maatschappij schiet tijd tekort om de fases van stress rustig en netjes te doen verlopen. Je lichaam en geest krijgen de kans niet om te herstellen en tot een normaal niveau te komen. Zie het als een batterij die niet voldoende wordt opgeladen. 

Het boek is overzichtelijk opgesteld en zeer mooi vormgegeven. Voor mij is de inhoud van een boek altijd het allerbelangrijkste en layout is daarbij eerder een bijzaak, maar hier moet ik toch toegeven dat de vormgeving echt een meerwaarde is. Het omslagontwerp en de vormgeving van het binnenwerk zijn een verdienste van Klaartje De Buck en dat is meer dan de moeite waard om hier te vermelden! 

Mede door de vormgeving en de herkenbaarheid las het boek echt als een trein; ik denk dat het ik het in amper twee dagen uit had. Dendievel slaagt erin om een zwaar thema, toch op de een of andere manier luchtig te brengen.

Als ik toch een klein puntje van kritiek zou moeten geven: voor mij zou het boek meer met een positieve noot mogen afsluiten. Dat was voor mij nog meer een verademing geweest (sorry voor de voor de hand liggende woordspeling :D).

Nee is kort, nee is gauw gezegd en nee is een volledige zin. Je hoeft niks te verklaren, je zegt nee en je bent klaar.