Waarom ik dit boek koos

Tja, een boek met zo’n titel kun je moeilijk voorbij lopen toch?

Het trok meteen mijn aandacht en de korte inhoud stond mij ook wel aan, dus dat was snel beslist! 😀

Over de auteur

Mieko Kawakami is een Japanse zangeres en schrijfster. Ze groeide op in Osaka, maar woont momenteel in Tokio. Ze startte haar loopbaan als zangeres en bracht 3 singles en 3 albums uit. Haar debuut als schrijfster kwam er in 2007.

Heel wat van haar werken werden vertaald in meer dan 20 talen en ze won ook diverse literaire prijzen. 

Ze is bekend vanwege haar poëtische schrijfstijl. Haar boeken gaan vaak over het vrouwelijke lichaam en ze schuwt ethische vragen, die de moderne maatschappij oproept, niet.

Korte inhoud

In Borsten en eitjes ontmoeten we Natsuko, een schrijfster, en haar oudere zus Makiko en diens dochter Midoriko.

In het eerste deel van het boek, dat zich afspeelt in 2008, ligt de focus vooral op het verhaal van Makiko, die een borstvergroting wil laten uitvoeren. Haar tienerdochter Makiko is vooral op zoek naar haar eigen identiteit en heeft besloten om niet meer tegen haar moeder te spreken.

In het tweede deel van het boek, zijn we 8 jaar verder, 2016 dus. We volgen in dit gedeelte vooral Natsuko. Zij is bezig met het schrijven van haar tweede roman, maar haar aandacht wordt opgeslorpt door iets anders wat haar bezighoudt: Natsuko wil graag een kind krijgen, maar ze is alleenstaande. Ze gaat op zoek naar mogelijke alternatieven en begint zich te verdiepen in spermadonatie.

Mijn indruk

Het lezen van dit boek ging voor mij een beetje met ups and downs. In het begin vond ik het moeilijk om me in te leven in het verhaal en stopte ik zelfs enkele weken met lezen. Daarna pikte ik de draad weer op en hoe meer ik er begon in te lezen, hoe interessanter ik het vond. Het is best een dik boek, dus je hebt wel wat doorzettingsvermogen nodig, maar ik zou iedereen aanraden om zeker verder te zetten, want het loont wel de moeite.

Het boek belicht heel mooi hoe iedereen vrouwelijkheid op zijn manier beleeft, zonder echt een standpunt in te nemen. Alle karakters in het boek zijn immers zo anders en geen van hen wordt echt in een’ goed of slecht hokje’ geplaatst. 

Dankzij het boek kun je als lezer ook wat opsteken over de Japanse maatschappij en cultuur, dit vond ik een bijkomend pluspunt.

Persoonlijk vond ik het tweede deel van het boek boeiender dan het eerste deel. Het eerste deel bevatte voor mij iets te veel bevreemdende elementen en de personages (Makiko en Midoriko) zijn minder nauwgezet uitgewerkt dan Natsuko in het tweede deel.

Het meest fascinerende aan het boek vind ik dat het aanzet tot denken en je kritisch laat kijken naar hedendaagse problematieken. Een nadeel vond ik dan weer dat het ietsjes te langdradig is. Ik geef het boek een score van  7,5/10!