Saskia de Coster is een veelzijdig schrijfster en een gevestigde waarde binnen de Nederlandstalige literatuur. Ze schrijft onder andere romans, verhalen, theaterteksten, filmscenario’s, columns en lyrics voor muzikanten. Daarnaast is ze actief in de videokunst en werkte ze samen met verschillende beeldende kunstenaars waaronder Rinus Vandevelde. Toch moet ik kleur bekennen: ik heb nog nooit een boek van haar gelezen.

Dus ik dacht, daar breng ik bij deze maar eens verandering in! Dit is van mij vertelt het verhaal van Jacob. Hij heeft net beslist om ontslag te nemen en wil zijn leven over een andere boeg gooien. Hij probeert afstand te nemen van Jade, die al lang een belangrijke plaats in zijn leven inneemt. Jade is fotografe en gaat helemaal op in haar creatieve projecten. Jacob lijkt vaak een onderdanige rol aan te nemen tegenover haar en raakt verstrikt in zijn gedachten.Hij leeft ergens tussenin een droomwereld en de realiteit.

Het valt me op dat Saskia de Coster een echte meester is in het verweken van metaforen in haar tekst. Ze maakt prachtige zinsconstructies, die een soort mystiek geven aan het boek. Ik bleef hierdoor geboeid verder lezen tot op het einde. Het is een boek dat vlot leest en zeker mijn aandacht wist te trekken.

Naar het einde toe vond ik het boek een beetje voorspelbaar, je voelt ergens wel aan waar het naartoe zal leiden.  Ondanks bleef ik toch in de ban van het boek, al is het natuurlijk jammer dat het niet helemaal in zijn opzet slaagt. Het verhaal bleef uiteindelijk toch nog wat nazinderen bij mij en zette me aan het denken. Ik zou het boek vooral aanraden vanwege de schrijfstijl van de Coster. Dit is ook hetgene wat mij echt benieuwd maakt naar haar andere boeken. Ik ga nooit bewust op zoek naar een citaat of een mooie zin terwijl ik aan het lezen ben. Maar soms kom je iets tegen en wil je dat koesteren, omdat het zo mooi verwoord is. Wel, dit boek staat vol met zulke zinnen 😮 .  Hieronder slechts een greep uit een aantal van deze zinnen:

“Ze poneert zinnen in de wereld zoals ze fotoboeken ordent in haar kast. Heel nonchalant. De volgorde is van geen enkel belang.”

“Iets achterhouden, zelfs een onbenulligheid, is dat ook liegen? Stapel je zo geheimen op? Of wordt de wereld een te ingewikkelde plaats als je alles wil delen?”

“Nu sta ik weer in de dag. Alles is mogelijk. Verliezen is slechts iets tijdelijks. Als een verkeerde uithaal met je arm waardoor een onbekend denkt dat je naar hem wuift. Een interpretatiefoutje dus. Een vergissing die onverwacht goede gevolgen kan hebben.”

Kortom: wat betreft het verhaal vond ik dit geen absolute topper, maar zeker ook geen misser. Toch ben ik vrij zeker dat ik in de toekomst nog boeken van Saskia de Coster zal lezen, doordat haar manier van schrijven mij echt wist te bekoren en zelfs te verwonderen!