Synopsis

Waar hoor je thuis als je nergens geworteld bent? Een intieme roman over alleenstaand moederschap, vrouw-zijn en je ergens echt thuis voelen.

Het is nacht. Terwijl haar dochter boven slaapt, zit een vrouw in haar nieuwe huis tussen dertien dozen en twee kleine bruinleren koffers waarin ‘het archief van haar leven’ verpakt zit.

Na twintig jaar lang in acht landen en negen steden gewoond te hebben, verzoent ze zich in de nacht die voor haar ligt met haar lot: zich definitief ergens vestigen. En al die tijd kijken de dozen haar aan en opent ze er slechts enkele. Ze haalt er een Noorse trui uit van een oude geliefde die een stroom aan herinneringen op gang brengt en haar confronteert met de keuzes die ze in haar leven gemaakt heeft en alles wat ze destijds achterliet.

Elders is een roman over alleenstaand moederschap, vrouw-zijn en je ergens echt thuis voelen.

__

Elders is een boek dat me met gemengde gevoelens achterlaat. De schrijfstijl is zonder twijfel prachtig: poëtisch, sfeervol en met veel zorg gecomponeerd. Ilse Josepha Lazaroms weet hoe ze mooie zinnen moet schrijven, en dat maakt het lezen op zich aangenaam. Maar toch… of ik het echt zou aanraden? Dat weet ik niet.

Het boek is dun en leest daardoor snel weg, maar voelt tegenstrijdig genoeg, soms langdradig. Er zit veel herhaling in, en de pointe is al vrij snel duidelijk, waardoor de spanning of verrassing een beetje ontbreekt. Het verhaal draagt een soort tristesse in zich mee, een weemoedige sfeer die indruk kan maken, maar blijft het me echt bij? Daar vrees ik helaas voor.