Synopsis

Jezelf kwijt zijn. Dat klinkt meteen alsof het enkel hoort bij de grote trauma’s in het leven. Die ongewone, ongelofelijk pijnlijke en hartverscheurende situaties die de blauwdruk vormen van ons bestaan. Maar het gaat evengoed over talloze kleine momenten van desoriëntatie. Momenten waarbij je het gevoel krijgt dat je enkele seconden lang wordt weggeknipt uit je eigen bestaan. In dit boek neem ik je mee naar de grote én de kleine momenten van vervreemding. Het zijn mijn persoonlijke ervaringen. Het is niet de waarheid, noch een absoluut weten, maar wel een poging om mijn verhaal te delen, in de hoop dat anderen het hunne erin herkennen.

__

Ik denk dat ik tot nu toe alle boeken van Eva Daeleman gelezen heb. Het ene boek vond ik beter dan het andere, maar dit boek voelde even als opnieuw thuiskomen. Het is een beetje alsof Eva met mij meegroeit, want we schelen ook niet veel in leeftijd. Ik weet niet of het nu net dat is wat vele dingen herkenbaar maakt. Eva heeft een vlotte pen waar soms erg mooie zinnen uit voortvloeien. Ze brengt op een serene manier haar verhaal, haar weg, zonder deze op te leggen als het enige bewandelbare pad. Er waren dan ook in dit boek enkele passages waarvan ik dacht, nope niet aan mij besteed, of oei iets te zweverig, maar dat is helemaal ok. Misschien is dat net het mooie aan het leven, dat iedereen de dingen anders ziet, zichzelf af en toe kan ‘kwijt raken’, maar uiteindelijk zichzelf gewoon weer vindt en (hopelijk ook) kan zijn 🙂. 

Ik las dit boek zelf toen ik op vakantie was en dat kan ik alleen maar aanraden, het is ideaal leesvoer om in de natuur of het zonnetje tot rust te komen.

🌟7/10