Synopsis

Vanuit een verlangen naar controle, soberheid en een gezonder leven besliste Evi Hanssen geen druppel alcohol meer te drinken. Gedurende 500 dagen hield ze een dagboek bij waarin ze openhartig en honderduit vertelt over de vele beproevingen die ze op haar pad tegenkomt. Haar keuze om geestrijke dranken af te zweren heeft niet alleen fysieke gevolgen, het heeft ook een effect op haar vriendschappen, haar relatie, haar werk en haar zelfbeeld. Met de nodige dosis humor zoekt Evi uit wie ze nu precies is zonder dat gezellige glas in de hand.

__

Ik luisterde Sinds ik niet meer drink als audioboek, ingesproken door Evi Hanssen zelf, die trouwens een heel aangename stem heeft om naar te luisteren.

Wat me vooral aansprak, was om te horen waarom ze aan deze ‘challenge’ begon en hoe ze het traject ervaarde. Zelf ben ik namelijk noodgedwongen gestopt met alcohol drinken, omdat ik plots merkte dat ik het gewoon niet meer verdroeg. Geen bewuste keuze dus, maar eerder een lichamelijke grens die getrokken werd. In die zin zat ik met heel andere beweegredenen dan Evi, maar toch was ik benieuwd naar haar verhaal.

Het boek is opgebouwd uit korte dagboekfragmenten, die makkelijk weglezen (of luisteren, in mijn geval). Evi neemt je mee door 500 dagen zonder alcohol, met alle ups en vooral downs die ze onderweg tegenkwam. En daar zit voor mij ook meteen het grootste struikelblok: een groot deel van het boek draait rond zelfmedelijden. Het gaat veel over hoe moeilijk het is, hoe saai het leven zonder alcohol wordt, en hoezeer ze bepaalde momenten mist.

Voor mij persoonlijk was dat wat lastig om naar te luisteren, omdat ik die ervaring niet deel. In tegendeel: ik voelde vrij snel positieve effecten zoals meer energie, beter slapen, een minder droge huid… Bovendien wou ik meer bewegen en eventueel wat kilootjes verliezen, dus combineerde ik het boek vooral met lange wandelingen – meteen een win-win.

Wat ik miste in het boek, was diepgaande reflectie. Het bleef voor mij allemaal wat aan de oppervlakte. In de zeldzame momenten dat ik toch zin had in een glaasje, bood het me dan ook weinig steun. Al moet ik toegeven: soms dacht ik wel Amai, ik klaag tenminste niet zoals die Evi 😀 haha, en voelde ik me dus net extra goed bezig.

Wat ik wél interessant vond, was de context: het boek is geschreven tijdens de coronaperiode. Het was bijna bizar om terug te blikken op die gekke tijd, die gelukkig alweer een paar jaar achter ons ligt. 

Alles bij elkaar genomen zou ik Sinds ik niet meer drink niet meteen aanraden als dé gids voor wie wil stoppen met drinken. Het is geen topper, en het bood mij persoonlijk weinig houvast. Maar als lichte, toegankelijke luister lectuur voor tijdens het wandelen? Daarvoor was het prima entertainment. En soms is dat ook gewoon genoeg.

🌟5/10