Op de één of andere manier, bleef ik dit boek maar tegenkomen: op Goodreads, op Instagram,… het dook echt overal op! Dit was voor mij de grootste trigger, om het boek uiteindelijk te kopen. 

Het werk werd voor het eerst uitgegeven in 1982 en won verschillende prijzen, waaronder The Pulitzer Prize in 1983. Het werd ook verfilmd en er werd een musical van gemaakt. De editie die ik heb gelezen werd uitgegeven door Penguin Books in 2019.

De auteur van het boek, Alice Walker, is een Amerikaanse schrijfster die vooral bekend werd door verschillende romans en gedichten, maar ze schreef tevens een aantal kinderboeken. Daarnaast wordt ze gezien als een activiste, vooral dan als zwarte feministe. 

The Color Purple, gaat over het leven van Celie, een zwarte arme vrouw die leeft in Georgia. In het eerste deel van het boek, lezen we haar brieven die ze richt naar God, maar eigenlijk kunnen ze gezien worden als een soort dagboek. In het tweede deel van het boek, komen er brieven aan bod van Celie’s jongere zus Nettie, naar Celie. Daarna wisselen de brieven van Nettie zich af met de brieven die Celie schrijft naar Nettie. 

Celie vertelt over het reilen en zeilen van haar leven, wat allesbehalve een rooskleurig verhaal blijkt te zijn. Ik wil niet al te veel prijs geven van het verhaal, maar het blijkt al snel dat geweld en misbruik een grote rol spelen in het bedroevende leven van deze hoofdpersonage. Bij verschillende passages kreeg ik zowaar kippenvel en kwamen de tranen in mijn ogen te staan. Het is een hartverscheurend verhaal.

De brieven van Celie kunnen soms wel moeilijk zijn om te begrijpen, doordat deze geschreven zijn in ‘black folk language’, zoals Walker het zelf heeft benoemd. Het is een soort dialect dat vooral gebruikt werd door niet- opgeleide, vaak arme, Afro-Amerikaanse bevolkingsgroepen. Hierbij worden de woorden eigenlijk bijna neergeschreven zoals ze door hen werden uitgesproken, bijvoorbeeld: “What you do when you git mad? she ast.” of “us try” (in plaats van “we try”). 

Doordat de brieven van Celie op deze manier geschreven zijn, komt het geheel helemaal tot leven. Het draagt ertoe bij om het verhaal en de context waarin alles zich afspeelt beter te begrijpen. 

Het verhaal wordt mooi opgebouwd en we krijgen een goed zicht op de verhoudingen tussen alle personages. In het eerste deel werd ik volledig opgeslorpt door het verhaal van Celie. Zij is een ongelooflijk moedige personage en ik was werkelijk verwonderd van haar kracht en de evolutie die ze doormaakt als persoon. Ze toont dat gevoelens geen vaststaande gegevens zijn en onze mening tegenover mensen kan veranderen, zolang we blijven geloven in de goedheid van de mens.

Daarnaast is de verhouding tussen Celie en Nettie goed uitgewerkt. Hun levensloop is absoluut niet met elkaar te vergelijken, maar toch is er een heel sterke verbondenheid tussen beiden. Hun liefde voor elkaar is onvoorwaardelijk en ontzettend ontroerend. Zelf vond ik het religieuze aspect in het verhaal ook heel interessant: Celie en Nettie ervaren hun geloof immers op een heel andere manier, maar ze staan er beiden wel kritisch tegenover en durven het soms in vraag te stellen.

Alice Walker slaagt er absoluut in om haar personages veelzijdig te maken. Allen zijn ze tot in het detail uitgewerkt en groeien ze elk op hun eigen manier. Shug en Mr. _____ maken bijvoorbeeld een hele evolutie mee. Ik denk dat Walker op deze manier een belangrijke waarde probeert mee te geven, namelijk vergevingsgezindheid. Hoe brutaal en hard sommige karakters in het verhaal ook mogen overkomen, telkens wordt er aangetoond dat deze personages evenzeer een heel menselijke en empathische kant hebben. 

Heel kort samengevat: ik vond dit een ontzettend bijzonder boek en zou het iedereen aanraden om te lezen. Het boek omvat zoveel, dat je het volgens mij makkelijk meerdere keren kunt lezen, zonder dat het zou gaan vervelen. Een topper van formaat!